De eerste dag, nog niet in Noorwegen. Na een dikke 800 km rijden zijn we nu in het uiterste noorden van Denemarken aangekomen. Dit is camping Tolne Bakker, vlakbij Hirtshals. In Hirtshals pakken we morgen de Ferry naar Kristiansand

Na een overtocht van dik twee uur zijn we vanaf Kristiansand noordwaards het Setesdal ingegaan. Na een uurtje rijden de eerste stop in Noorwegen, camping Longerak, vlakbij Evje.

Longerak ………… de plek aan het meer was prachtig, de midgets en mosquito's waren echter een minder groot succes. Trieneke lieten ze nog enigszins met rust maar mij niet $%*(^$%#

Onderweg de eerste waterval, Reiårsfossen, later zouden er nog vele volgen. Noorwegen is echt het land van de waterfallen (fossen).

Camping Steinsland, een mooie camping met enigszins aftandse voorzieningen. Het koste trouwens maar 50 kronen, verreweg de goedkoopste camping van onze vakantie. Behalve wij stond er nog een Nederlands stel, verder helemaal niemand.

De eerste wandeling, we hadden geen idee waar de route heen ging en het was er heel erg nat, maar wel een leuke wandeling. Na een uurtje klimmen overigens maar wel weer teruggegaan.

Varens ……………

Na een mooie toeristische route - Tomtom stuurde ons een iets andere kant langs dan Trieneke had bedacht - vonden we opnieuw een hele mooie en vooral ook weer rustige camping, Skahjem, vlakbij Veggli. Weer alleen wij tweeën en een ander Nederlands stel, verder nog wat Noren in een paar van de hutjes.

Terug in Hemsedal, in 2006 zijn we hier ook al een weekje geweest. Toen in een cabin in skioort Skarsnuten, nu op camping Hulbak. Ook hier weer erg rustig, door het uitzonderlijk natte voorjaar is het toeristenseizoen duidelijk nog niet op gang gekomen.

Tijd voor een wandeling, we gaan de Geiteberget op, niet heel spannend maar uiteraard wel flink omhoog, iets van 200 meter geloof ik. Dit is een overzicht van het Hemsedal.

Na een kwartiertje klimmen kwam ik erachter dat m'n portemonee nog in de auto lag (in het zicht) dus ik moest 'even' weer terug. Maar nu kan de wandeling echt beginnen.

Uitkijkpunt Geiteberget bereikt. Het was best een stevige beklimming zo aan het begin van de vakantie maar dat is uiteraard de enige manier om op dit soort plekken te komen. Uitzicht over het Hemsedal.

Aan de andere kant zien we het doel van onze volgende wandeling (morgen), de Veslehöden. Op de foto zie je in de rechter cirkel het doel van de wandeling, de 'Trolls Mouth'. De linker cirkel geeft de plek aan waar we de auto konden parkeren.

Dag vijf, naar de Trolls Mouth. Eerst nog even een hapje eten, het gaat een stevige wandeling worden.

Ik vond dat die steen hier wat ongelukkig lag dus die heb ik even over de rand geduwd …………

We naderen het doel van de tocht, eerst nog naar de andere kant van het meertje, daarvoor moesten we nog heel spannend 'rock-hoppen', daarna vanaf de linkerkant omhoog naar de Trolls Mouth.

Onderaan de berg, er staat iemand in de mond van de trol. Ons doel is de (linker) bovenkant van de mouth.

Na een spannende terugtocht, we waren net op tijd bij de auto terug voordat er een noodweer losbarste, zitten we nu weer op camping Hulbak. Her blijft nu regenen dus we hebben de stoeltjes maar in de tent gezet en Trieneke kookt een potje onder de luifel.

Op weg naar Jotunheimen, weer een waterval.

Toeristische route over de hoogvlakte van Øvre Årdal richting Turtagrø, schitterend

Misschien een beetje 'unheimisch' maar oh zo mooi.

Voordat we omhoog naar Turtagrø en Jotunheimen gaan eerst nog maar weer een camping opgezocht, Vasbakken, vlakbij het plaatsje Fortun. Nog steeds absurd rustig.

Even verderop bij Skjolden een van de vele fjorden van Noorwegen. Dit is de Lustafjorden, een uitloper van de Sognafjorden, zeker 150 km vanaf de zee.

The long and winding road naar Jotenheimen, we zitten aan de westkant

En we zitten hoog …… vanwege het niet al te mooie weer hebben we niet echt veel in Jotunheimen kunnen doen maar we komen met veel plezier tzt weer terug.

Camping Gjeilo vlakbij het plaatsje Lom, ongeveer midden tussen Bergen en Trondheim, dit is zo'n beetje de noordelijkste locatie van onze reis.

Op weg naar Olden, onze volgende bestemming, hebben we weer een toeristische route genomen, over de Fylkesveg. Het meer is nog grotendeels dichtgevroren.

Het is hier ruig ........

Bestemming bereikt, de Oldedalen valley, camping Oldevatn, aan het Oldevatnetmeer, een uitloper van de Innvikfjorden. Dit was zeker een van de mooiste campings van onze trip. En opnieuw nog erg rustig.

Aan het einde van het Oldevatnetmeer ligt een gletsjer, de Briksdalbreen, onderdeel van de Jostadalbreen. Dit is naar nu blijkt een toeristische topattractie want er rijden af en aan bussen met voornamelijk bejaarde vakantiegangers.

Het was bij de gletsjer zo achterlijk druk dat we maar niet de moeite hebben genomen er in de buurt te komen. Meteen maar rechtsomkeert gemaakt.

Op de weg terug naar Olden, een km of 10, zijn we totaal 10 bussen met toeristen tegengekomen. En dit is de reden daarvan, bij Olden lagen twee grote cruiseschepen voor anker. Al deze toeristen moeten natuurlijk de gletsjer zien. Het had wel iets van veevervoer.

Vandaag hadden we een 'tunneldag', totaal hebben we zo'n 75 km door tunnels gereden. De langste was de Lærdalstunnel van 25 km lang. Onderweg kwamen we langs een gletcher, de Bøyabreen met daaronder het gletchermeer Brevatnet.

Ook onderdeel van deze 'tunneldag' was een tocht met een ferry. Aangezien Noorwegen vergeven is van de Fjorden vind je overal ferry's om naar de overkant te komen.

Na een lange dag rijden met veel teveel kilometers (333 km inclusief de tunnels maar exclusief de ferry) waarbij we moeite hadden om een fatsoenlijke camping te vinden (onderweg ook veel regen gehad) zijn we aanbeland op Kvanndal, zonder meer de slechtste camping van onze trip.

Op Trieneke's verjaardag opnieuw veel kilometers gemaakt. We wilden graag verder richting de kust, maar bij gebrek aan campings zijn we bij het plaatsje Våge op het 'eiland' Tysnesøya maar omgekeerd. Na een ferrytochtje van Gjermundsham naar Arsnes en opnieuw een tunnel kwamen we opeens langs deze fantastische waterval.

Na alle rustige campings wordt het nu een heel ander verhaal. De camping in Odda staat goed aangeschreven maar het was nu een gekkenhuis. Afgezien van het feit dat ie vrijwel vol stond was er een bus met Litouwse mountainbikers aanwezig. Allemaal kleine tentjes en overal fietsen en twee keer zoveel mensen op de camping als gebruikelijk. En 's avonds laat kwam er nog een grote autoambulance langs (Poort Hoogkerk ;-) met een kapotte bestelbus erop en een caravan erachter. De caravan werd ergens in een hoekje gedrukt en er kwam een heel gezin uit de bestelbus zetten. Wel lachen allemaal. Oordopjes waren deze nacht geen overbodige luxe.

In Canada hadden we dit fenomeen al vaker gezien maar ook hier kom je ze tegen, opgestapelde steentjes, in alle soorten en maten. In het Nederlands worden ze ietwat tenenkrommend 'steenmannetjes' genoemd. Een betere benaming is het Engelse 'cairns'.

De koning der watervallen wordt deze dubbele waterval wel genoemd, de Låtefossen. Moeilijk goed op de foto te krijgen omdat ie vlak naast de weg is en aan de andere kant van de weg een rivier loopt.

Dé hoogvlakte van Noorwegen, Hardangervidda. Tijd voor weer een mooie wandeling.

Omhoog maar weer, hoewel niet te heftig dit keer.

Onderweg ontdekken we Dogwood, een plantje dat we voor het eerst in Canada tegengekomen waren en al een poosje ook in onze tuin staat. Waar het overigens een enigszins zieltogend bestaan leidt.

Halverwege, een goed moment voor een pauze en om de zelfontspanner van de camera eens te proberen.

Aan de rand van een ravijn.

Na de wandeling terug naar de camping, bij het plaatsje Roldal. Ook hier nog steeds erg rustig hoewel het tegen de avond wel een stuk drukker zou worden. Onze buren werden een Italiaans sprekend Zwitsers stel in ee n camperbus met een hond en een Nieuwzeelander. De hond was van hun zelf maar de Nieuwzeelander hadden ze onderweg liftend aangetroffen en besloten een poosje mee te nemen. Hij bleek al een paar maanden door Europa te trekken en hoopte met een week in Berlijn te zijn.

De volgende dag, camping Flateland, opnieuw weinig volk. Het regende een beetje en de poging om het draadloze internet te vinden mislukte weer jammerlijk.

Op weg naar één van de hoofddoelen van onze vakantie, de Preikestolen nabij Stavanger, zijn we volgens planning aangeland bij het Frafjord. In eerste instantie goed weer, korte broek en t-shirt, maar langzamerhand betrok het wel wat.

Een prachtig plekje en omdat het weer erg rustig was lukte het ons weer een van de weinige pickniktafels te veroveren. Konden we 's avonds en de volgende morgen weer lekker uitgebreid dineren/ontbijten. Dachten we ……………

's Middags nog een mooie wandeling gemaakt, prachtige waterval, stevige wandeling, drie uurtjes weggeweest.

En toen ging het helemaal mis. Toen we terugkwamen waaide het zeer heftig, we hebben nog gegeten maar het ging van kwaad tot erger. Zie het filmpje. Beter beschutte plaatsen waren er ook niet dus we moesten het er mee doen. In de loop van de nacht dreigde de tent echter het fjord ingeblazen te worden en om een uur of vier hebben we besloten de tent maar af te breken. In de storm en stromende regen is het toch gelukt om de tent heelhuids in de auto te krijgen waarna we nog een anderhalf uur een beetje in de auto geslapen hebben. Wat een feest :-/

Omdat er geen weersverbetering aan zat te komen hebben we besloten maar weer landinwaarts te trekken. Na een lange autorit in de aanhoudende stromende regen zijn we uiteindelijk beland in het 200 km verderop gelegen Evje. Dit was ook de plaats van onze eerste overnachting in Noorwegen maar dit keer hebben we maar een cabin gehuurd op camping Fennefossen. Het regende nog steeds pijpestelen maar we zaten gelukkig weer droog en we hebben een heerlijke nachtrust gehad. En de volgende dag was het weer gelukkig een stuk beter.

Vanuit Fennefossen zijn we vervolgens zuidwaarts getrokken zonder een goed idee waar nu precies heen te gaan. We hadden nog drie dagen maar dat was te weinig om nog weer rond te trekken, het weer was maar zozo en de Preikestolen bij Stavanger was te ver weg. We zijn uiteindelijk terecht gekomen op de camping die we voor de laatste overnachting gepland hadden, Sandnes in Mandall, zo'n 30 km van Kristiansand. Een duidelijk drukkere camping, veel caravans, maar gelukkig ook nog ruimte zat voor onze tent.

Na bestuderen van de kaart van Noorwegen ontdekten we dat we vrij dicht in de buurt zaten van het zuidelijkste punt van Noorwegen dat met de auto te bereiken was, Lyndesnes Fyr. Het leek ons leuk om daar eens te kijken en daar bleek een hele mooie wandeling te zijn. Geen duinen aan deze kust uiteraard maar rots, rots, rots.

Dit is de Noordzee, we kijken hier richting Schotland.

Warm was het niet maar gelukkig wel droog. Nog wel ………

En het waaide er ………… Warfstermolen was er nix bij.

Het bleek uiteindelijk een van de mooiste wandelingen van de vakantie te zijn, up en down, af en toe echt klauteren en zelfs hier en daar met hulp van in de rotsen geslagen pennen. Uiteraard hielden we het niet droog maar we waren goed voorbereid, de regenpakken hadden we wel nodig maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een prachtige wandeling.

Terug op de camping bleken we volledig ingebouwd te zijn. Nu was het dus wél druk, wat ons betreft té druk. Maar goed, het zit er toch bijna op.

En wat doe je dan als je nog twee dagen te gaan hebt? Je rijdt alsnog 223 km naar Stavanger om de Preikestolen te beklimmen. Camping Preikestolen was een hele mooie ruime camping met een paar hele mooie plekjes. Wij stonden mooi verscholen in de bosrand met, zoals later bleek, één groot nadeel ...... midgets. We werden opnieuw opgevroten door die k.. beesten.

Al gauw bleek dat we de tarp weer konden gebruiken want het werd weer allemaal regen. Het voordeel was dat tijdens de buien de overlast van de midgets verminderde.

Filmpje

Dit was het gevolg van de eerste regenbuien 's middags, toen was het veld verder ook nog helemaal leeg. In de loop van de middag en avond kwamen er nog veel meer gasten, het werd echt druk, maar het werd ook nog veeeel natter. Veel mensen hadden de grootste moeite nog een beetje een droog plekje te vinden.

's morgens om half zes opgestaan want we willen zo vroeg mogelijk naar boven. De Preikestolen is namelijk misschien wel dé toeristische atractie van Noorwegen. Dagelijks komen er honderden mensen om 'm te beklimmen. Om 7 uur zijn we op de parkeerplaats en kan de tocht beginnen.

De tocht is totaal 3,8 km en gaat 334 meter omhoog. Verscheidene stukken zijn erg stijl en bestaan alleen maar uit rotsblokken waar je overheen moet klimmen. Gemiddeld kost het twee uur om boven te komen en ook weer twee uur voor de terugweg. Bovenop sta je op een plateau op 600 meter boven de fjord. De naam Preikestolen betekent 'preekstoel'.

En daar zijn we dan. Helaas, het weer zit opnieuw niet mee. Onderweg viel het nog mee, eigenlijk hebben we het helemaal droog gehouden totdat we helemaal boven waren. Maar toen trok het binnen en paar minuten ook helemaal dicht en begon het weer flink te regenen.

Dankzij het feit dat we zo vroeg omhoog zijn gegaan staan we hier nu slechts met z'n tweetjes. Op de heenreis zijn we drie stellen tegengekomen die nog eerder dan ons waren. Straks gaat dat wel anders worden, overdag staan hier vrijwel altijd tientallen mensen tegelijk bovenop.

In ieder geval kan het weer ons humeur niet bederven. Het is hier toch fantastisch, dit is een geweldige belevenis. En geloof ons maar, 600 meter loodrecht naar beneden is een heeel eind.

Filmpje

Dat was het dan, we gaan weer terug. Misschien jammer van het weer maar we komen hier ongetwijfeld nog wel een keer.

De volgende die de Preikestolen bereikt heeft. Op de weg naar beneden zal ook duidelijk worden hoe populair deze wandeling is. Ik denk dat we tijdens de twee uur durende toch naar beneden wel een paar honderd man tegengekomen zijn. Wat waren wij blij dat we vroeg gegaan zijn. En toen we bij de auto waren begon het me toch nog te regenen. Veel van de mensen die op weg naar boven waren moeten doorweekt geraakt zijn, heel veel hadden namelijk géén regenkleding bij zich ....

En dan weer terug op camping Sandnes in Mandall. We hebben de regen definitief achter ons gelaten. Deze laatste middag en avond is het prachtig weer. En ook de laatste ochtend was het heerlijk. Uitermate jammer dat het voorbij is. Maar we komen zeker terug.